Çok bağımsızlık isteğinin sebebi nedir?

Hiper-bağımsızlık, kişinin sırf kendi ayakları üzerinde durmaya odaklanması değil, birebir vakitte yardım istemekten, diğerlerine güvenmekten ve paylaşmaktan büsbütün kaçınması durumudur. Bu, sıklıkla geçmişte yaşanmış travmaların bir sonucu olarak ortaya çıkar.

Bir kişinin kendini daima olarak savunmasız ve diğerlerinin eline bırakmaya korktuğu bir ortamda, bu tavır vakitle “ben daima kendi başıma halletmeliyim” halinde bir fikre dönüşür.

Bu çok bağımsızlık, aslında sağlıklı bir özgüven hissinin çok ötesine geçer. Hiper-bağımsız olan bireyler, dışarıdan gelen her türlü yardımı ya da dayanağı reddedebilir, zira kendilerini sadece kendi gücüne dayandırarak hayatta kalabileceklerine inanırlar.

Oysa, bu yolda yalnız kalmak, vakitle sadece ruhsal ve fizikî sıhhatlerini zedeler.

Belirtiler

Hiper-bağımsızlık birçok vakit çok sorumluluk alma ve diğerlerine güvenmeme ile kendini gösterir. Yardım istemek, diğerlerine yetki vermek yahut onlarla yakın ilgi kurmak epeyce zorlaşır.

• Çok fazla sorumluluk almak: Hiper-bağımsız şahıslar, kendi kapasitesini zorlayacak kadar iş yahut sorumluluk üstlenebilirler.
• Başkalarına güvenmeme: Oburlarının misyonlarını hakikat biçimde yapamayacağından korktukları için her şeyin denetimini ellerinde tutmak isterler.
• İlişkilerde zorluk: Yakın ilgiler kurmak, duvarlar ardında yaşamak ve kimseye büsbütün güvenmemek, bağlantılarda derin bağlar kurmayı maniler.

Hiper-bağımsızlık ve travma

Bu çok bağımsızlık, çoklukla çocuklukta yaşanmış bir ihmal ya da duygusal travma sonucudur. Bir çocuk, bakım veren şahıslarına güvenemediğinde, sırf kendi başına var olma yetisini geliştirir.

Ancak bu, yetişkinlikte de süregelir ve kişi, diğerlerine bağımlı olmanın güçsüzlük olduğunu düşünerek, bir savunma sistemi olarak “kendim hallederim” der.

Hiper-bağımsızlık, başlangıçta kişiyi koruyan bir savunma kalkanı üzere gözükse de, uzun vadede yalnızlık, depresyon ve korku üzere ruhsal zorluklara yol açabilir. Yardım istemek, diğerlerine güvenmek ve onlardan dayanak almak, hayatı çok daha kolay hale getirebilirken, bu hal takındıkça içsel bir yalnızlık hissi artar.

Hiper-bağımsızlık, bir zihinsel sıhhat bozukluğu olmasa da, çoğunlukla bir travma cevabıdır ve tedavi edilebilir. Terapötik yaklaşımlar, bilhassa EMDR (Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yine İşleme) ve Travmaya Dayalı Bilişsel Davranışçı Terapi, travmanın tesirlerini hafifletmeye ve sağlıklı bağ kurma marifetini kazandırmaya yardımcı olabilir.