Çocuklarda gün sonu sendromu

Gün kararmaya başladığında, birçoğumuzun içini saran o huzursuz edici his, aslında çok daha derin bir endişenin yansıması olabilir. “Gece korkusu” ismi verilen bu durum, çocukluk yıllarında şekillenen bir ruhsal mahzur olup, bazen yıllarca devam edebilir.

Çocukların karanlıkta gördüğü şeyler ya da yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan travmaların ve yanlış ebeveyn tavırlarının bir sonucu olarak kendini gösterebilir.

Gece korkusu, ekseriyetle sanrılara dayalı bir kaygıdır; örneğin, karanlıkta görünmeyen objelerin var olduğuna inanılır. Bu durum, bazen konuttaki eşyaların korkutucu objeler üzere algılanmasına yol açar.

Bu tıp dehşetler, bireylerin günlük ömürlerini, bilhassa uyku nizamlarını olumsuz etkileyebilir. Havanın kararmasıyla birlikte yaşanan kalp çarpıntısı, süratli nefes alıp verme ve derin dertler, gece kaygısının tipik belirtilerindendir. Çocuklarda ise uyandıklarında ağlama, bağırma yahut yataklarını ıslatma üzere tepkiler gözlemlenebilir.

Gece dehşetinin pek çok farklı kaynağı vardır. Geçmişteki travmalar, ailedeki huzursuzluklar yahut karanlıkta kaybolan itimat duygusu, bu dehşetin temel nedenlerinden bazılarıdır.

Özellikle, çocuğun endişelerinin göz arkası edilmesi yahut abartılması, dehşetin daha da pekişmesine neden olabilir. Bunun yanı sıra, karanlıkta yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan ayrılıklar ya da kayıplarla da bağlıdır. Bireyler, karanlıkta inançta hissetmedikleri için bu kaygıyı ağır halde yaşayabilirler.

Peki, gece korkusu nasıl tedavi edilir?

Tedavi sürecinde birinci adım, dehşetin kaynağını bulmak ve bireyin bu endişeye karşı yaklaşımını değiştirmektir. Konuttaki ortamın sakinleştirici hale getirilmesi, gece dehşetiyle başa çıkmanın değerli bir adımıdır. Bilhassa nefes idmanları ve gevşeme teknikleri, bireyin rahatlamasına yardımcı olabilir. Fakat, endişelerin derinlemesine çözülmesi için profesyonel yardım almak birden fazla vakit gereklidir.